ေနရာ

ငါ့ကုိယ္ငါ.......
ေနရာက်ျပီ..
သုိ႔တည္းမဟုတ္
ေနရာရျပီ လုိ႔
ငါ့စိတ္ကူးနဲ႔ငါ ေမွာက္မွားခဲ့...။

မိခင္တေယာက္လုိ ၾကင္နာေဖးမ
ဇနီးမယားလုိ
၀တၱရားမ်ား ေက်ျပြန္ရ....
အိမ္ေဖာ္တေယာက္လုိ
ရုိးက်ဳိးနာခံ
အေပ်ာ္မယ္လုိ
ျဖည့္ဆည္းခဲ့ရဲ့.........။

ႏွစ္ကာလေတြ ျခစားသြားခဲ့တယ္။
ပုိင္ဆုိင္ျခင္းမွာ လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ျပစရာမရွိ
ခုေတာ့...
ငါဆုိတာက...
တန္ဖုိးသတ္မွတ္ရင္
အႏႈတ္လကၡဏာ ေဆာင္ခဲ့ေခ်ျပီ....။

Mirror

ေခၚသံမ်ား

ျခံေရွ႕ေရာက္တာနဲ႔
အေမ ေရာ လုိ႔သာ တန္းေမးေတာ့တာပဲ။
သိခ်င္ရင္ ေအာ္သာေခၚ...
ဟုတ္တယ္ ...
ေအာ္ေခၚမယ္...
အေမ......(ရြာေတာင္ဘက္ကုိ လွည့္လုိ႔)
အေမ....( ရြာေျမာက္ဘက္).....
အေမ...............)))))))))))))))
လည္ေခ်ာင္းေတြကြဲတဲ့ထိ...
မ်က္ႏွာေတြရဲတဲ့အထိ.....
ေအာ္စမ္း
ထပ္ေအာ္ဦး....
အေမ.....)))))))

ခုေတာ့
ျခံေရွ႕လည္းမေရာက္ႏုိင္ေသး
၀မ္းေခါင္းသံနဲ႔လဲ ေအာ္မေခၚႏုိင္ေသး....
ေလလႈိင္းေတြကုိျဖတ္လုိ႔... အေမလုိ႔ ခပ္တုိးတုိးေလးေခၚေတာ့
အေမက ေဟ တဲ့....။

............

ဘာေျပာဦးမလဲဆုိေတာ့
ဘာမွမေျပာေတာ့ပါဘူးကြယ္။
ေျပာစရာမရွိတာမဟုတ္ဘူး။
ေျပာစရာေတြမ်ားလြန္းလုိ႔
ေျပာစရာေတြေပ်ာက္ေနတာ....လုိ႔ကုိယ့္စိတ္ကူးနဲ႔ကုိယ္
ေကြကာအုတ္ပဲေသာက္ေနလုိက္တယ္။

အလုိ... ဒီစာေၾကာင္းေတြခ်ေရးရင္း
ငါ့လည္ေခ်ာင္းေတြ ကြဲထလာတယ္။
ျပီးေတာ့...
ငါ့မ်က္လံုးေတြဘာလုိ႔ ၀ါးလာပါလိမ့္...။
ေနေပ့ေစဦး...ေဘးနားကေဘာ္ဒါေတြမသိခုိက္
ၾကိတ္ရႈိက္လုိက္ပါ့ဦးမယ္...
ဒီတည..။

Mirror

ကူးစမ္းကြဲ႕ ငါး

ကုိယ့္ေရွ႕က ေနာင္ေတာ္ေတြအားလံုးလဲ လြမ္းခဲ့ၾကျပီးျပီ
ငါလဲ လြမ္းရဦးမယ္။လြမ္းရဦးမယ္။လြမ္းရဦးမယ္။
ငါတုိ႔ဟာ လြမ္းေနတဲ့ငါးေတြ.....
ငါတုိ႔ဟာ ေသြးေအးေနတဲ့ငါးေတြ....

ငါတုိ႔ဆူးေတာင္ေတြက အဆိပ္မဲ့ေနသမွ်ေတာ့
ငါတုိ႔ ကူးခတ္ဖုိ႔သာ တတ္ႏုိင္ခဲ့...

ငါတုိ႔ အရုိးေတြက မမာခဲ့သမွ်ေတာ့
ငါတုိ႔ကူးခတ္ဖုိ႔သာ တတ္ႏုိင္ခဲ့...

ငါတုိ႔ေသြးက မရဲခဲ့သမွ်ေတာ့
ငါတုိ႔ ကူးခတ္ဖုိ႔သာ တတ္ႏုိင္ခဲ့...

ကူးခတ္ဖုိ႔သာ
ကူးခတ္ရံုသာ...
ကူးခတ္ရဦးမွာ....။.............။

Mirror

ငါးကေလးတေကာင္ရွာျပီးပုိ႔ေပးတဲ့ ခ်စ္ေသာငါးေလးတေကာင္ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း :)

မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္

၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ေလျပီ
မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္...
မီးစာဖုိး တတ္ႏုိင္မယ့္တေန႔မွာ...။

၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ေလျပီ
မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္...
မေျပာတဲ့လူသန္ေတြ သန္လာမယ့္တေန႔မွာ..။

၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ေလျပီ
မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္...
ဆယ္လမြန္ငါးတုိ႔ ျပန္လာႏုိင္မယ့့္တေန႔မွာ..။

၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ေလျပီ
မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္...
ေလွာင္အိမ္ထဲက ငွက္ကေလးေတြလြတ္ေျမာက္မယ့္တေန႔မွာ...။

၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ေလျပီ
မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္...
ႏြားႏုိ႔ထဲကုိ ေရေတြေရာေရာပစ္တတ္ေလေသာ
ဒီေခတ္ၾကီး ဆိတ္သုဥ္းမယ့္တေန႔မွာ....။

၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ေလျပီ
မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္...

၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ေလျပီ
မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္...

၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ေလျပီ
မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္...

ပြဲ

လမ္းၾကားေလးတစ္ခုပါပဲ
...............။
အလင္းနဲ႔ အေမွာင္စီးခ်င္းသတ္ၾကတဲ့ေနရာ....
ညနဲ႔လ ဇြဲခတ္ၾကတဲ့ေနရာ...
မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္
မနက္ဖန္ေတြ ေလာင္းေၾကးထပ္တဲ့ေနရာ....။

Mirror
5.09.09

တမ္းတ

သက္ျပင္းမႈတ္သံတခ်က္တခ်က္စီမွာ.....

ႏွာေခါင္း၀ဆီက ထြက္လာတဲ့ခပ္ေႏြးေႏြးအပူေငြ႕ေတြကုိ....
သစ္ရြက္စိမ္းေတြဆီက ဇိမ္းေရႊေရႊ(စိမ္းေရႊေရႊ)ရန႔႔႔ံကုိ
ႏွစ္ျခိဳက္ေနမိသလား...။
မေျပာတတ္ေတာ့ပါ
ဘာကုိမွလဲ ဆက္လက္ေျပာၾကားလုိစိတ္ စုိးစဥ္ေလမွ်မရွိေတာ့ပါ။

တိမ္ေတာက္တဲ့ ညေန၊
ေရတမာပင္ရိပ္သန္းတဲ့ ညေန၊
သံလြင္ျမစ္ေရစီးသံ သြဲ႔သြဲ႔ညင္သာတဲ့ ညေန..၊
သိပ္လွတဲ့ညေန၊
ေဟာ့ဒီ အထီးက်န္တဲ့ညေနမွာ......
ဟုိးဘက္သံလြင္ျမစ္ဆီ တစ္ရိပ္ရိပ္က်ဆင္းေနတာဟာ
ဆည္းဆာလား..
ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လား...
က်ရံႈးမႈမွာ ငါရင္မခုန္ႏုိင္ဘူး ညေနေရ....
ငါ...မရယ္၊မျပံဳးျပႏုိင္တဲ့အတြက္ ခြင့္လႊတ္ေတာ့ေလ...ကြယ္......။

ေလွ်ာခနဲ၊ေလွ်ာခနဲ နဲ႔
ေလွ်ာက်ေနတဲ့...ဆည္းဆာေရ....
ဒီတစ္ညေတာ့မင္းလဲ တစ္ေထာက္နားလုိက္ဦး..
ငါလဲငါ့ႏွလံုးသားကုိ တစ္ညအနားေပးမယ္။

မႈတ္ထုတ္လိုိက္တဲ့ သက္ျပင္းထဲမွာ
အပူေငြ႔ေတြပါသြားပါေစ။
ဇိမ္းရႊင္ရႊင္ရနံ႔ေတြေတာ့ ခ်န္ထားခဲ့ပါဦး။
ငါ့အသက္ရွဴသံခပ္ျပင္းျပင္းမွာ.....၀င္ကယ္ထြက္ကယ္နဲ႔...
အဲ့ဒါ အပူေငြ႔ေတြမ်ား။

ဘယ္ေရာက္သြားလဲ၊
သူဘယ္ေရာက္သြားသလဲ.........
ခင္ဗ်ားတုိ႔သိထားရမွာက
ျပန္မရေတာ့တာဟာ
အတိတ္ဆိုတာကုိပါ။

သူနဲ႔က်ေနာ္ အေျဖမေပၚေလေသာ ပုစၧာ

သူက က်ေနာ့္ကုိ....
ဘာသာရပ္တစ္ခုခုမွာ ထူးခၽြန္ေစ့ခ်င္တယ္။

သူက က်ေနာ့္ကုိ....
လူဆုိတာ တစ္ေနရာရာမွာ ေသသပ္က်နစြာ
ေျပာင္ေျမာက္ရမယ္လုိ႔
ရံႈ႕ခ်ေျပာတတ္ေသးတယ္။

သူက က်ေနာ့္ကုိ....
သံေခ်းတက္ေနတဲ့ဓား မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။
သူကိုယ့္သူ ဓားေသြးေက်ာက္အျဖစ္ခံျပီး
က်ေနာ့္ကုိ ထက္ျမတဲ့ဓားတစ္လက္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။
အဲ့ဒိဓားနဲ႔..
က်ေနာ့္ခရီးကုိ က်ေနာ့္ဘာသာထြင္ခုိင္းတယ္။

သူက က်ေနာ့္ကုိ........
ငတ္ျပတ္ေနတဲ့ အမႈိက္ပံုနားက ကေလးေတြကအစ၊
မုိးထဲ၊ေလထဲ ကားနံေဘးမွာခုိက္ခုိက္တုန္ေနရင္း
ပန္းေရာင္းေနတဲ့ကေလးေတြအလယ္
ေပတရာလမ္းမေပၚမွာ တလၾကမ္းေမာင္းသြားတဲ့
မွန္အလုံပိတ္ကားေထြထဲက လူေတြအဆံုး...
ႏွလံုးသားထဲထိ ပစ္ပစ္ထည့္ျပီး
ရင္ဘတ္နဲ႔ ဆန္႔သေလာက္ခံစားေနတဲ့
ထိလြယ္၊ရွလြယ္၊က်ိဳးလြယ္ေၾကလြယ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။

သူက က်ေနာ့္ကုိ....
ျမန္မာျပည္ရဲ့အျပင္ဘက္ကုိ ထြက္ရပ္ေစ့ခ်င္တယ္။
ခင္ဗ်ားနဲ႔သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုမွာ
မရွင္သန္ခ်င္ဘူးလားလုိ႔
ေမးလား ေမးတတ္ေသးတယ္..။

သူနဲ႔က်ေနာ္
အေျဖမေပၚေလတဲ့ သုိ႔ကလုိပုစၧာေတြေၾကာင့္
မုိးခ်ဳပ္ညေန၊
ေမြးေမေမေတြ မ်က္ရည္ေတြတဲ့အထိ
အေျဖေဖြလုိ႔ မစြမ္းခဲ့ေလဘူး။

ဒီလုိနဲ႔.....
က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ဦးသား
လွလွပပေလး၊ျပီးေတာ့ ေသေသသပ္သပ္ေလး
ရင္းႏွီးရုိးသားခဲ့ၾကတယ္။
ႏွလံုးေသြးခ်င္းေဖာက္ဖုိ႔မလုိ
ေသြးေသာက္ရဲေဘာ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။

Mirror

(ခ်စ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းသုိ႔)